Sealants ή αλλιώς προληπτικές εμφράξεις, είναι μια μέθοδος πρόληψης που έχει μειώσει την εμφάνιση της τερηδόνας στα μόνιμα δόντια των παιδιών. 

Το sealant είναι μια ατραυματική μέθοδος που προστατεύει τα δόντια από συγκράτηση τροφών και μικροβιακής πλάκας.

Τα σημαντικότερα δόντια στον μόνιμο οδοντικό φραγμό είναι οι πρώτοι γομφίοι , ανατέλλουν στην ηλικία των 6 ετών, καθορίζουν την σύγκλειση των γνάθων , τη μορφολογία του κάτω μέρους του προσώπου και τη σωστή λειτουργία της μάσησης ενός ενήλικα.

Η έντονη μορφολογία των γομφίων, στη μασητική τους επιφάνεια, είναι εύκολο  να φυλακίσει μικρόβια και τροφές.

Οι βαθιές και αδρές αύλακες που αποτελούν τη μορφολογία τους, είναι δύσκολο να καθαριστούν από τις τρίχες της οδοντόβουρτσας  και έτσι εύκολα παραμένει σ΄ αυτές ζάχαρη και άλλες κολλώδεις τροφές.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τερηδόνα, παρ’όλη την προσπάθεια του παιδιού να βουρτσίσει σωστά τα δόντια του.

Τα  sealants λοιπόν, καλύπτουν όλες αυτές τις αύλακες ώστε να είναι αδύνατη η κατακράτηση μικροβιακής πλάκας και τροφών.

Το υλικό απ’ το οποίο αποτελείται το sealant είναι σύνθετη υγρή ρητίνη , ίδιο με αυτό που χρησιμοποιείται για το λευκό σφράγισμα και ενώνεται χημικά με την εξωτερική επιφάνεια του δοντιού (αδαμαντίνη ) χωρίς τρόχισμα.

Έτσι, καλύπτει τις μασητικές αυλακώσεις της οδοντικής επιφάνειας αφήνοντας ένα λείο αποτέλεσμα.

Η τοποθέτηση του sealant είναι απλή και ανεκτή.

Αρχικά  καθαρίζουμε σχολαστικά την επιφάνεια του δοντιού με ένα βουρτσάκι , έπειτα στεγανοποιούμε  το δόντι (συνήθως με βαμβάκι ) για να αποφύγουμε την υγρασία στην περιοχή και αργότερα αδροποιούμε την αδαμαντίνη (μπλε υγρό) με σκοπό να ανοίξουν τα οδοντοσωληνάρια του δοντιού και να δεχθεί τη ρητίνη – sealant.

Το sealant τοποθετείται με σύριγγα ή  με πινελάκι στις αύλακες και πολυμερίζεται (στερεοποιείται) με τη βοήθεια του μπλε φωτός του πολυμερισμού.

Ο ασθενής άμεσα μπορεί να φάει και να πιεί και η αναμενόμενη διάρκεια ζωής των sealants είναι περίπου 3-4 χρόνια.

Συνιστάται η τοποθέτηση τους σε μόνιμα δόντια με αύλακες όπως οι μόνιμοι γομφίοι και προγόμφιοι.

Τα sealant μαζί με τη φθορίωση και τη σωστή στοματική υγιεινή αποτελούν την  ασπίδα κατά της τερηδόνας!

Η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος ορμονικών και σωματικών μεταβολών στο σώμα της γυναίκας.

Η μέλλουσα μητέρα θα πρέπει να είναι τυπική με την φροντίδα της στοματικής της κοιλότητας  και να επισκέπτεται τον οδοντίατρο της για έλεγχο και καθαρισμό των δοντιών της.

Λόγω ορμονικών μεταβολών τα ούλα τείνουν να πρήζονται και αν αιμορραγούν πιο εύκολα, επίσης , σπανιότερα , μπορεί να εμφανιστεί η επουλίδα της κύησης, η οποία είναι μια αιμορραγική μαλακή διόγκωση μεταξύ δυο δοντιών.

Η επουλίδα , αν εμφανιστεί , αφαιρείται χειρουργικά χωρίς καμία μελλοντική ανησυχία.

Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι απαραίτητη η επίσκεψη της εγκύου στον οδοντίατρο καθώς και η πολύ καλή στοματική υγιεινή.

Εκτός όμως από την πρόληψη, είναι σημαντικό να μην υπάρχουν εστίες μόλυνσης στο στόμα, συνεπώς μια επείγουσα οδοντιατρική πράξη συνιστάται , εκτός αν μπορεί να αποφευχθεί!

Παραδείγματος χάρη, μια επείγουσα εξαγωγή, μια ενδοδοντική θεραπεία με έντονα συμπτώματα, καλό είναι να πραγματοποιηθούν άμεσα, ειδικά αν η γυναίκα διανύει το 2ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της.

Γενικά , το 2ο τρίμηνο ενδείκνυται για εργασίες αντίθετα με το 1ο και το 3ο κατά τα οποία το 1ο  είναι πιο επίφοβο για τη διάπλαση του εμβρύου και το 3ο  πιο κουραστικό και άβολο  για την έγκυο με μικρό κίνδυνο πρόωρου τοκετού.

Φαρμακευτική αγωγή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Η λήψη οποιουδήποτε φαρμάκου θέλει πολύ προσοχή και πραγματοποιείται  αυστηρά κατόπιν συνεννόησης με τον γυναικολόγο της εγκύου.

Όσον αφορά την τοπική αναισθησία, είναι εντελώς ακίνδυνη για το έμβρυο, βεβαίως συνιστάται η μικρότερη επαρκής ποσότητα αναισθητικού.

Επιπλέον, τα περισσότερα αντιβιωτικά που συνταγογραφεί ο οδοντίατρος, καθώς και τα παυσίπονα θεωρούνται ασφαλή.

Φυσικά, όπως και με την τοπική αναισθησία, έτσι και με τα φάρμακα, ενδείκνυται η χρήση τους σε μικρές δόσεις  και μόνο αν είναι απολύτως απαραίτητο, πάντα μετά από ενημέρωση και έγκριση του γυναικολόγου.

Οδοντιατρικές ακτινογραφίες σε εγκύους

Η λήψη ακτινογραφιών συνιστάται μόνο σε επείγουσα ανάγκη και πραγματοποιείται με τη χρήση προστατευτικής ποδιάς μολύβδου.

Είναι σημαντικό  να αναβληθεί  ιδιαίτερα κατά το 1ο τρίμηνο της κύησης.

Συνοψίζοντας, η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος κατά την οποία η γυναίκα πρέπει να είναι τακτική τόσο στην καθημερινή στοματική της υγιεινή όσο και στις προληπτικές επισκέψεις τις στον οδοντίατρο.

Η τερηδόνα αποτελεί τον κυριότερο εχθρό των  δοντιών μας, διαταράσσοντας  την ισορροπία των σκληρών οδοντικών ιστών.

Είναι γεγονός πως η τερηδόνα είναι η επικρατέστερη ασθένεια παγκοσμίως , προκαλώντας βλάβες στο 97 % του πληθυσμού κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Η δράση αυτής οφείλεται στα σάκχαρα των τροφών τα οποία <<θρέφουν>> τα βακτήρια που υπάρχουν στη στοματική κοιλότητα, τα οποία στη συνέχεια δημιουργούν οξέα που προκαλούν λύση της συνέχειας της οδοντικής επιφάνειας.

Αποτέλεσμα αυτής της χημικής διαδικασίας είναι η δημιουργία μικρών οπών, οι οποίες εξελίσσονται σε τερηδονικές κοιλότητες.

Η μείωση κατανάλωσης σακχάρων , η σωστή και τακτική χρήση της οδοντόβουρτσας και ο μεσοδόντιος καθαρισμός μπορεί να οδηγήσει στην αποτελεσματική καταπολέμηση της τερηδόνας.

Ας εμβαθύνουμε λοιπόν στους τρόπους μείωσης εμφάνισης της τερηδόνας.

Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας είναι η αλλαγή στις διατροφικές μας επιλογές και η τήρηση της στοματικής μας υγείας.

Η αποφυγή σνακ υψηλής περιεκτικότητας σακχάρων , όξινων τροφών καθώς και η μάσηση τσίχλας χωρίς ζάχαρη  σε συνδυασμό με τη σωστή στοματική υγιεινή μπορεί να περιορίσει αισθητά την εμφάνιση τερηδόνας. 

Εξίσου σημαντικός παράγοντας που οδηγεί στη μείωση εμφάνισης τερηδόνας είναι η  καθημερινή χρήση φθοριούχας οδοντόκρεμας καθώς και η φθορίωση που πραγματοποιείται στο οδοντιατρείο, από την ηλικία των 6 ετών μέχρι λίγο μετά την ολοκλήρωση της ανατολής όλων των δοντιών.

Επιπλέον ,είναι γεγονός πως  η ποιότητα και η ποσότητα του σάλιου συμβάλλει στον μηχανισμό προστασίας ενάντια στη τερηδόνα.

Η αντιμετώπιση της ξηροστομίας (μειωμένη παραγωγή σιέλου),εφόσον αυτή υπάρχει μπορεί να επιτευχθεί με αλλαγή  λήψης συγκεκριμένων φαρμάκων, κατανάλωση μεγαλύτερης  ποσότητας νερού καθώς και σωστή διατροφή.

Επιπρόσθετα, υπάρχει γενετική προδιάθεση στη τερηδόνα καθώς έχουν βρεθεί γύρω στα  40-50 γονίδια τα οποία σχετίζονται με τη συγκεκριμένη νόσο.

Κάποια απ αυτά επιδρούν στη ροη του σάλιου και άλλα στην ανθεκτικότητα των δοντιών.

Αν και το ποσοστό επιρροής των γονιδίων αυτών υπολογίζεται περίπου στο 9% σε κάποιους ασθενείς είναι καθοριστικό.

Η προφύλαξη της στοματικής μας κοιλότητας από τους επιβαρυντικούς παράγοντες καθώς και η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της τερηδόνας από τον οδοντίατρο αποτελούν την σωστότερη τακτική για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της.